Yesmadam Please

Waar Nederland gevuld is met eigenzinnige bewoners, lijkt het wel of India bevolkt wordt door een legioen van wat wij noemen de ‘Yesmadams’. Je hebt ze in twee varianten. Zo zijn er de Yesmadams die je in hun winkeltje willen lokken of je een tuktuk-ritje willen verkopen. Dit soort begint op een afstand van drie meter al heel hard Yesmadam Pleasemadam te roepen. Eenmaal in de winkel wordt er uitstekende service verleend door drie man sterk, al bumperklevend, alle producten aan te wijzen en te benoemen:“Brown bread”, “Shampoo”, ”Rice”. Als het een kledingwinkel betreft wordt allerlei kledij uit de stapels getrokken onder het uitroepen van “Yesmadamverynicemadamplease”. Mocht je na deze uitputtingsslag nog de kracht hebben om te antwoorden: "No, not my style, I want silk shirt", dan maakt dit type Yesmadam je blij met een groen katoenen rok maatje 46. Zo gaat het onvermoeibaar door, terwijl jij maar uit blijft roepen: "No, I am fine, just looking".

Dan is er nog het type dat Yesmadam roept, maar Nomadam bedoelt. Je komt ze tegen in alle dagelijkse situaties. Als taxichauffeur, in de bediening, en op straat. Het komt er op neer dat ze Yesmadam roepen, terwijl ze geen flauw idee hebben wat je bedoelt. Zo kan het komen dat je met een taxi aan de verkeerde kant van de stad wordt afgezet, ze maar met koffie blijven komen, of op je autoruitje blijven tikken voor het verkopen van een dweil. Hier helpt alleen steenkolen Engels/Hindi tegen: "I said: N-block, Nehru, not M-block, Mumbai", "Coffee stop, finish", en altijd goed: "Bas!!!". In India zit je dus nooit rustig totdat de Yesmadam over de brug is.

De Yesmadams zijn verenigd door hun postuur en uniform. Men neme een schriel jongensmannetje, zeg maatje 34. Trek hem een te grote polyester "pantalon" aan, hoog in de taille, in de kleur petrol, bruin, donkergroen, maar het liefste ondefinieerbaar grijs. De bovenkant maken we af door een polyester trui in hetzelfde gamma, maar wel geldt: hoe slechter het matcht, hoe beter! In de winter breien de Yesmadam-mamma’s de wildste truien: mintgroen, citroengeel, zachtoranje. Eigenlijk heel erg pastellerig allemaal, maar: het moet wel Acryl zijn! (De broek blijft overigens hetzelfde in dit seizoen). Het schoeisel bestaat, rain or shine, uit plastic slippers in allerlei varianten en kleuren. Als de temperatuur daalt, wordt het geheel afgemaakt met een sjaal die op ingewikkelde wijze om mond, nek, hoofd en wangen wordt geknoopt, met een horizontaal uitstekende flap aan linker of rechterzijde van het hoofd. Hoe dikker het hoofd ingepakt is, hoe ernstiger de toestand van de patient, de Yesmadam evolueert in een ‘Zieke Mus’. In het zieke-mussen seizoen staan de activiteiten van de Yesmadams op een laag pitje. Ze scharen zich het liefst om vuurtjes op straat, doen een dutje in hun tuktuk of staren slechts, van een afstandje.....
"O yes Sir! Please Sir! Let’s keep it that way Sir!!"

(geschreven door Christien, mijn zus die een paar weekjes logeert)