Tibetaanse arts

Vandaag gaan we de Tibetaanse arts bezoeken in het "Tibetan Medical & Astrological Institute of H.H. the Dalai Lama" om de hoek. De geneeskundige voelt alleen maar je pols en weet dan precies wat je voor gesteldheid hebt en waar de onbalans of de problemen zitten. Ieder orgaan heeft namelijk een eigen puls en die gaat ze allemaal na, gewoon met die kleine vingertjes op je armen. Je krijgt een interessant uitziend recept en kunt dan bij het loket de medicijnen gaan halen. Het zijn echt ambachtelijk gedraaide pillen uit apothekerspotten, kleine bruine bolletjes die volledig gemaakt zijn van gedroogde planten en mineralen. Het voelt een beetje of we naar de waarzegster gaan. De arts voelt aan mijn pols dat ik een lage bloeddruk heb en een lage energie in de nieren. Dat kan voor slapeloosheid zorgen en voor lage rugklachten. En inderdaad, al van kinds af aan ben ik rusteloos van aard, te druk, en moeilijk in slaap te krijgen. En hier in India gaat het al helemaal lastig met slapen. Dus ik laat me wat van die bolletjes aanmeten om te slikken. Ze hebben er ook allerlei soorten wierook te koop, heel zuivere met medicinale werking, en ook cremes en andere schoonheidsproducten die met dezelfde zuivere kruiden gemaakt zijn als de medicijnen. Ik krijg vier kleine zakjes met pillen, voor de bloedsomloop en om beter te slapen. Met consult, recept en pillen en al betaal ik 3 euro. We lopen even naar het kleine museumpje om de hoek dat helemaal is gewijd aan de Tibetaanse medische leer. We zien er alle soorten grondstoffen die ervoor gebruikt worden en de methoden om de pillen te fabriceren. Het zijn vooral planten. Beneden is een prachtige verzameling tanka's, Tibetaanse schilderingen op fijn doek, die de medische leer van de Tibetanen uiteen zetten in prenten. Ze zijn uitgevoerd met de fijnheid en kracht van westerse middeleeuwse miniaturen op perkament, en hebben soms ook een vergelijkbare naiviteit. Zelfs de lelijkste ziekten zijn mooi gestileerd weergegeven. In de middag gaan we helemaal naar boven, naar het Tibetaanse kinderdorp, dat ligt op 1800 meter hoogte een eind voorbij McLeod Ganj. Daar wonen de Tibetaanse weeskinderen. Het is er erg rustig want de school is in de wintermaanden gesloten, dus helaas kunnen we niet mee eten in de kantine of genieten van de kinderspelletjes op het plein. We bekijken het dorpje en gaan dan wandelend het hele eind terug naar McLeod Ganj, langs de bergflank over een bospad. Als we even pauzeren op een rotsblok in de zon zien we verderop een bende apen in de takken springen, ze zijn vrij groot en het zijn er heel veel. Dan kinkt er een gerommel van boven en komt er een enorme kei de helling af naar ons toe. Je hoort hem wel maar kan hem niet zien door de begroeiing. Hij kletst 6 meter naast ons over het pad en blijkt 70 centimeter doorsnee te hebben! Zouden dat de apen zijn die daarboven proberen ons te pesten of weg te krijgen? We gaan maar vlug verder want het ziet er wat gevaarlijk uit zo, zeker als er daarna nog een paar van die kanjers neerkomen op ons pad. We zijn in een wip bij McLeod Ganj en gaan naar het bekende terras waar we gisteren al zaten. De zon is heel lekker en met de fresh lime soda op tafel dutten we haast in. We kletsen gezellig met een paar andere toeristen die er zitten als er ineens een grote aap op een tafeltje springt die met handenvol de suikerpot begint leeg te eten. De korrels plakken om zijn mond en vliegen je om de oren. Hij zit midden in een witte berg suiker, en reageert aggressief als een foute Indier hem nog even een tweede suikerpotje geeft. Uiteindelijk wordt hij weggejaagd door de hond die rustig lag te slapen, en dat gaat er behoorlijk heftig aan toe. Dit soort gastjes wil je liever niet in huis!