Indian Dream

Binnenkort gaan we met de Jammu Mail Express naar de Himalaya. De reis moet vantevoren geboekt op het New Delhi Railway Station. Voor het station zitten rijen mensen te wachten met de meest extavagante en kleurrijke bepakkingen. Het is er vooral druk en chaotisch. Voor buitenlanders is er een speciaal kantoor, en daar heerst echt een Indiase burokratie. Er staan overal rijen stoelen waar je op kunt gaan zitten wachten, en heuse richting borden waar de wachtrij voor welk buro moet beginnen. De treinreis moet geheel worden opgeschreven op een rommelig formulier, met treinnummer, bestemming, paspoortnummer, klasse, vertrektijden en nog een heel aantal onduidelijke velden. Als je aan de beurt bent lever je het papier in en gaat de dienstdoende ambtenaar alles in de computer overtikken waar dan je ticket uit komt. Buitenlanders moeten betalen in Amerikaanse Dollars, maar ik heb het voorrecht om in Rupia's te betalen, omdat ik in New Delhi woon. Dat scheelt aanmerkelijk in de prijs. Ik kan het bewijzen door het chequeboek van mijn Indiase bank te laten zien, en eigenlijk gaat het kaartje kopen behoorlijk snel en zonder toestanden. We lopen door een lange gang terug naar de uitgang, en daar is een mooie tentoonstelling van uithangborden boven de deur van ieder kantoortje. Het geeft een aardige indruk van de belangrijke functies die je hier bij de spoorwegen kunt bekleden als je het echt maakt in India. Ik stel mij de blije familie al voor die kan vertellen dat zoonlief tegenwoordig Chief Ticket Inspector (station) is geworden!