Jaipur

Om niet ieder weekeind opgesloten te zitten in een appartement in het a-relaxte New Delhi, hebben Samira en ik besloten dat we dit weekeind samen naar Jaipur gaan. Het hotel is zo geregeld via een meisje van kantoor Satna, die komt uit Jaipur. De reis erheen gaat per bus. Het is ongeveer 300 kilometer, vijf en een half uur rijden. We vertrekken om 6 uur s'ochtends in het donker, en de bus is verrassend comfortabel. Het wordt langzaam licht en ik geniet altijd van iedere rit in India, het is altijd heerlijk om uit het raam te kijken wat er allemaal op straat te doen is. Je blijft je verbazen over de kleurigheid en de bedrijvigheid. Uit de radio klinkt melodieuze Indiase muziek en daar word je meteen vrolijk van. Het nieuwe wat ik tijdens deze rit zie is een kameel die diep pikzwart van kleur is, van top tot teen. Ik wist niet dat die bestonden. Later in Jaipur legt de taxichauffeur uit dat dat een speciaal ras is dat hier in de buurt veel werd gebruikt als rijdier in het leger. Ze zijn ranker en kleiner dan de bruine kamelen en kunnen daardoor heel hard rennen: Hazewindkamelen!

We zitten in een annex van het Taj hotel, en dat Taj hotel is het oude Rambagh Palace, gebouwd in 1835 als kadootje voor de favoriete kamerdame van de toenmalige vorstin. Later werd het een buitenverblijf voor de familie zelf. De maharaja's van Jaipur woonden er tot 1957, daarna werd het een luxe hotel. Het heeft schitterende parken, waterpartijen, en terrassen en goeie restaurants waar we ook terecht kunnen.

We komen al om 11 uur aan en willen natuurlijk door naar het hotel. En natuurlijk is er een Indier die ons er "afzet". Opnieuw een staaltje Indiaas onstrategisch bedriegersgedrag zoals we dat kennen. Hij verkoopt een tuk-tuk rit en zet ons tweehonderd meter verder neer, blijkt dat het hotel om de hoek van de bus standplaats is. Bij aankomst gaat hij ook nog eens zijn taxidiensten lopen uitleggen en verkopen. Natuurlijk vertellen we hem duidelijk dat dat geen manier is. En verrek, volgende dag zien we hem weer op straat probeert hij het opnieuw met zijn taxi gepraat. We lopen hem voorbij en schreeuwen hem aggressief na dat we inderdaad een taxi nodig hebben maar nooit meer met hem willen praten omdat hij een bedrieger is gebleken! "No business for cheaters." Moet je hem nu op zijn neus zien kijken......

Maar Jaipur is geweldig. De hele stad is gebouwd van roze natuursteen - vandaar de bijnaam "Pink City" - en waar dat niet zo is hebben ze de kleur in stuukwerk aangebracht. Er is een ommuurd oud stadsgedeelte uit 1727, wel negen vierkante kilometer groot, waar alle straten in rasterpatroon lopen en portieken hebben waar de meest kleurrijke winkeltjes in zitten. Daar liggen ook paleizen en prachtige monumentale gebouwen, en schitterende stadspoorten in een mooie eenheid van stijl. Ik kijk echt mijn ogen uit en stop niet met het maken van foto's. Wat een verschil met New Delhi! Daar heb je gewoon geen monumenten, op een paar vervallen forten en lege moskeeen na. En hier is alles even monumentaal. Er is een bijzondere antieke sterrenwacht waar we nu even geen tijd aan besteden, want ik kom zeker terug met Noud, en dan twee keer zo lang. Ik voel me hier meteen helemaal thuis, en ook de mensen zijn er veel minder a-relaxt dan in New Delhi. Hoewel.. de "Yesmadams" zijn hier erger, die beginnen niet van drie maar al vanaf tien meter afstand op je in te schreeuwen dat je in hun shop met komen voor een sari. Er zijn wel meer bedelaars in de straten, die zie je in Delhi alleen bij grote auto-kruispunten.

Als we even onder een afdak ergens op een krukje gaan zitten met een flesje cola komt er een meisje van 14 naar ons toe, met haar broertje van 11. Ze spreekt perfect Engels (veel beter dan bijvoorbeeld onze chauffeurs in Delhi) en maakt maakt een gezellig en vrijblijvend praatje. We krijgen complimenten dat ons Engels erg goed is! Ze wil chartered accountant worden en verkoopt kraaltjes op de hoek. We kletsen wat en dan vraagt ze of Samira soms henna op haar handen wil, en ja, waarom niet? "Loop dan maar even mee naar ons huis, even de hoek om." We gaan zo'n monumentaal poortje door naar een binnenplaatsje en daaraan wonen ze met zijn vieren in een kamer. Ze hebben een achterplaatsje met een grote kist voor spullen die op slot kan, een gordijn met een kraantje erachter (de openluchtdouche), een kastmandje onder het afdakje met de schoolboeken erin, een ander mandje met het ondergoed van de hele familie, een stapel opgerolde matrassen voor de nacht, een beker met de tandenborstels, het hele huishouden bevindt zich buiten. Een gascomfort en een bak met blikken vaatwerk, een paar waslijntjes en dat is de openluchtkeuken. Terwijl ze op de grote kist buiten zittend Samira aan een beschilderde hand helpt, kijk ik binnen in de enige, donkere, kamer waar haar vader facetten in saffieren en amethisten zit te slijpen. Hij spreekt geen woord Engels maar zoonlief legt uit.

In de schemering eten we s'avonds op een van de terrassen van het Ambargh paleis in het Taj hotel. Er treden dansers en musici op en er heerst met de vele kaarsen en poortjes en marmeren prieelen een oosterse sprookjessfeer. Het eten smaakt heerlijk en we voelen ons allebei prinsesjes!
De volgende dag is het Amer fort aan de beurt, een paleis op de berghelling buiten de stad, met een tweede burcht erbij die nog veel hoger ligt. We klimmen helemaal naar boven en zien helemaal in de verte het waterpaleis van Jaipur en de stad zelf liggen. Wat een indrukwekkende muren en hoogte! Je voelt je echt nietig als je zwoegend naar boven ploetert, en krijgt ontzag voor de machthebber die hier zetelde. Er zijn groene papegaaien en apen, heel andere dan in Delhi, deze hebben net zo'n lange staart als de Kipling-aap. En er ligt overal vuilnis, zelfs op deze hoge verlaten locatie hangen de plastic zakjes in de bomen! We bekijken een heuse kanonnen gieterij, en het grootste kanon ter wereld op wielen staat er ook. Het is heerlijk weer want het is bewolkt en bij die enorme klim is dat maar goed ook, er waait daarboven een lekker windje en we genieten van het lopen en buitenzijn alleen al.

Op de terugweg in de bus lees ik in de krant dat er voor Jaipur een masterplan voor restauratie en conservering wordt gemaakt, de eerste keer dat zoiets in India voorkomt. En gelukkig maar! Jaipur is echt de mooiste plaats in India die ik tot nu toe heb gezien. Zo boordevol mooie architectuur waar je ook kijkt. En de kleinere prive huizen en winkeltjes kunnen stuk voor stuk wel een opknapbeurt gebruiken want ook hier doen Indiers niet an onderhoud. Ik heb een heel mooie collectie foto's en daar komt denk ik nog wel een slideshow van op mijn site!