De strijk van de wijk

Op dit blog is een heleboel informatie te vinden over wat ik hier zoal meemaak. Vooral veel dingen die opvallen of heel anders zijn dan thuis. Dus niet zo gek om eens aandacht aan wat gewone dingen te besteden. Wat eet ik nou allemaal, hoe ziet een gewone werkdag er uit, hoe gaat dat met inkopen doen?

Ik begin maar met het huis. Indiase huizen die je kunt huren zijn meestal te groot, donker, erg vies en vettig (die gestoffeerde meubels, hhuuuuuh!) en naargeestig. Ze zijn gemaakt voor een complete familie met aangetrouwde schoondochters en al. Vandaar dat iedere slaapkamer een eigen badkamer heeft, eigenlijk functioneert dat als appartementje in het appartement. Mijn huis valt in dat opzicht erg mee. Het is een soort lichte bungalow bovenop een andere blok. Ik heb een voordeur van glas, die boven aan een trap zit, die buiten langs het huis loopt, langs overloopjes en plateautjes waar planten staan. Als je binnenkomt sta je meteen in de zitkamer annex eetkamer en gang, het is een ruimte met zijruimten zonder afscheidingen. Er is een heel groot raam naar het dakterras, dat voor de zitkamer ligt, en waar je vanaf de voordeur met nog een ander klein trapje heenloopt. Aan de zijkant is ook nog een ruim balkon met openslaande deuren, dus het is echt fijn licht in huis. Alle vloeren zijn van grote platen wit marmer met groen inlegwerk langs de randen. Omdat ook de wanden leeg en wit zijn is het niet sfeervol en galmt het. Het eerste wat ik deed was een kleurige beddesprei over de enorme eettafel gooien voor een beetje kleur. Gelukkig heb ik mooie maar wat aftandse meubels, antiek Indiaas, en met wat kleurige indiase textiel ziet het er toch vrolijk uit. Maar lekker zitten kun je niet, de bank is heel klein en je glijdt eraf.
De keuken is drie bij drie meter, shabby, en smoezelig. Van het fornuis glijden de pannen af terwijl je kookt, omdat het rekje waar ze op staan totaal niet past. Onder het aanrecht staat een grote vaalrode gasfles waar je 3 maanden op kookt. De kastje zijn beschimmeld en vettig tegelijk, geen schoon nmaken aan, ze stinken en de deurtjes hangen scheef open. De muur boven de gootsteen bladdert iedere dag een verse laag witte kalk over het hele aanrecht. En over de schone vaat, aanrecht leeghouden is een must. Omdat het ook in de grote roestige spoelbakken valt, zijn die haast permanent verstopt. Er hangt een flexibele slang van een meter lengte onder de afvoer, die hangt los boven een afvoer putje in de vloer. Over de vloer stroomt dus alles wat je door de gootsteen gooit en die stank is niet lekker! warm water is er niet meer, de keukenboiler heeft het tegenwoordig ook opgegeven. Koken doe ik haast nooit, al was het maar omdat ik geen echte pannen heb. Wat licht metalen schalen en een aluminium aanbak wokje. Drie borden en geen enkel scherp mes. Dat is trouwens over de hele linie zo, fully furnished huis, hahaha. De gewone huishoudelijke dingen zijn of niet aanwezig of kapot of van zo slechte kwaliteit dat je het niet durft aan te raken. Er zijn kranen in huis die ik opendraaide en echt niet meer dicht gingen. De wasmachine, daar heb ik allang een apart stukje aan gewijd, en over de electriciteit en het douchen met emmertjes en teiltjes wil ik het niet meer hebben. O ja, de tweede boiler is nu ook ontploft. Maar geen kortsluiting en waterballet deze keer, dus gelukkig weer niet ge-elektrocuteerd.
Tenslotte heb ik twee slaapkamers. Ik gebruik de kleinste omdat daar een prachtig gebeeldhouwd bed staat op hoge gedraaide poten. De enige echte reden waarom ik voor dit huis viel. Met een plak schuimrubber als matras. En een mooie sprei van de Janpath markt. En het valt nog mee, ik ben ondertussen zo gewend dat ik er ook redelijk in kan slapen.

Op het dakterras vliegen de roofvogels langs op ooghoogte, ze zwieren vlak langs je en al een paar keer probeerde er een mijn hoofd te grijpen. Je voelt een harde tik van achteren en er komt zo'n beest met een spanwijdte van anderhalve meter over je heen vliegen! Op het achter balkonnetje bij de slaapkamers zitten twee duiven, een stelletje. Die wonen daar al zolang ik hier zit, ze maken me iedere ochtend wakker met hun gekoer, heel gezellig. en wat je hier verder allemaal hoort....natuurlijk de kraaien, en de musjes en allerlei exotische vogels en fluiters. Maar ook veel getoeter op straat, en de mooie heldere klank van fietsbellen van de riksja rijders. Je hoort de roep van venters en schoenpoetsers en vuilnismannen die per fiets langs de huizen gaan en hun diensten aanprijzen. Verder hoor je de hele dag een soort zwembad geluiden, met kindergegil en gezang en appplaus en de harde tikken van cricket ballen. Geen dag zonder dat er in het parkje cricket wordt gespeeld! Achter het parkje tegenover me ligt een grotere weg. Daar komen s'avonds de groente en fruit verkopers met hun handkarren. Dan stroomt het huispersoneel uit de hele wijk naar het toegangshek van de afgesloten enclave, en is het druk op straat, puur en alleen van bedienden die inkopen gaan doen. Ze hebben allemaal leuke kleine stalen melkbusjes in de hand, want bij "Mother Dairy" halen ze iedere dag verse melk, die is er vanaf vijf uur. Ik vind het heerlijk om dan een wandeling te maken, de guards die voor ieder huis zitten kennen me ondertussen en groeten heel vriendelijk. Op de hoek staat onder een geimproviseerd afdak een jongen te strijken met een kolen strijkijzer. Dat is hier heel normaal. In kleurige balen verpakt ligt de hele strijk van de wijk op zijn tafel en daar is hij de hele dag zoet mee.

Ook al is er veel mis, heb ik een bedrieger van een huisbaas, en is het bepaald geen huis naar westerse maatstaven, ik ben toch blij met wat ik heb. Ik heb namelijk huizen gezien die nog veel erger waren. Ik ben echt gehecht geraakt aan het wijkje, beschermd en toch druk en kleurrijk. En mijn zonnige marmeren dakterras tussen de palmtoppen maakt ook heel wat goed!