Zaken doen

Of je wilt of niet, je kunt aan de Indiase manier van zaken doen niet ontkomen. Alles gaat langzaam, afspraken zijn geen afspraken en je wordt continu bedonderd. Bij het regelen van woonruimte wordt goed duidelijk hoe dat gaat. De makelaars die we krijgen aageraden zijn onbetrouwbare mannetjes met te grote auto's en een te gladde tong, tot zover niets nieuws. Ze zijn nooit op tijd op afspraken, dat is tot daar aan toe. Maar makelaar John Thomas maakt het echt te bont. Hij heeft Samira en Sjors - Sjors en Sammy dus - aan een pand geholpen van twee verdiepingen met een pool biljart erin en in iedere kamer een enorme tv. Maar toen het huis werd opgeleverd was hij niet van de partij en liepen bedienden van de eigenaar nog spullen weg te halen. Dat was bovendien al weken later dan beloofd. Ze hebben de sleutel zo ongeveer van de deurwacht moeten aftroggelen want de eigenaar was er ook niet. Toen ze opbelden was het verhaal dat ze er maar vast moesten gaan slapen, en maar even zonder sleutel leven. De makelaar liet zich daarna niet meer zien en drukte hun telefoontjes weg. De beloofde wasmachine, bedienden, eigen deurwacht, en andere beloften werden niet ingelost, net als de initiele schoonmaak, en het huis was te vies om in te wonen. Er kwamen wel bouwlieden dagenlang rommel maken. En dan te bedenken dat de verantwoordelijke makelaar zowel van huurder als verhuurder een flinke commissie vangt! Gister was het genoeg. Anurag van Nucleus heeft aan eigenaar en makelaar een ultimatum gesteld en weer kwamen er loze beloften. En weer werd niets geregeld. Maar onze dreigementen zijn wel waargemaakt: Sjors en Samira zijn terug naar het Sheraton en de huur wordt teruggeeist. Wat zelfs leidde tot dreigementen door de makelaar! Zes weken in India en nog steeds geen woonruimte! Van alle kanten horen we dat de markt overspannen is en dat prijzen de pan uit vliegen. Ook de professionele huizenregelaar van de ambassade heeft er problemen mee. Ik mag dus blij zijn als mijn huis zo goed blijkt te bevallen als het nu lijkt. Het is een voordeel dat ik boven de eigenaar woon en ergens terecht kan met vragen. Op het eerste gezicht leek het geen fijne familie, vooral omdat ze aggressief onderhandelden en de vrouw des huizes ronduit irritant was. Steeds in de rede vallen en met dezelfde onzin argumenten komen en antwoorden ontwijken. Zondag gingen we kijken of alles er was zoals beloofd en de lijst klopte inderdaad. Een kluisje, tv, strijkijzer, waterkoker, broodrooster, magnetron, handdoeken, wijnglazen, pannen...schone kussens en beddengoed. Morgen verhuizen! Samira komt maar bij me intrekken geloof ik tot ze een eigen huis heeft...lijkt me wel zo gezellig. En mijn nieuwe adres is New Friends Colony B 413.