Polo middagje

Gisteren uitgenodigd voor een potje polo kijken op de Jaipur Polo Ground van Delhi. Er staat een overdekte eretribune met zachte stoelen met oranje strikken, en daar nemen we plaats, de andere Nederlanders zijn er ook. De sfeer is erg gemoedelijk en beschaafd, zo te zien zit hier de hogere klasse uit Delhi, en wat vooral opvalt: het ruikt hier lekker. Fris groen gras, paarden, en zoete frituur. Het is de enige charity polo wedstrijd in de wereld en hij wordt gesponsord door de auto branche. Er liggen dure drukwerkjes met plaatjes van gesteunde goede doelen, portretten van de gulste gevers, en reclames voor sari's. Er begint net een nieuwe wedstrijd. Twee teams - cavalries - van 4 ruiters worden voorgesteld, een blauw en een rood. Dat kunnen er als het binnen wordt gespeeld ook 3 zijn, dan is het veld kleiner. En er zijn twee scheidsrechters te paard - umpires - die je herkent aan zwart-wit gestreepte kleding. De regels worden eigenlijk vanzelf duidelijk.
Een game bestaat uit 8 "chukka's" - delen van 7 minuten, maar vandaag zijn het er 4 per game, 6 komt ook voor. Ik zie de mannen af en toe een pony wegbrengen en terugkeren op een andere, en de regel is inderdaad dat 1 pony maar 2 chukka's mag meelopen op een middag, er moet ook minimaal een deel rust tussen zitten. Is ook logisch als je ziet hoe intensief het spel is. Het doel is duidelijk, ze moeten de bal met hun stick tussen de doelpalen van de tegenstander door tikken. Er zijn verschillende soorten penalties, die vooral varieren in de afstand van het doel waarop ze worden genomen, of de afstand die de tegenstander moet houden bij het slaan. De zwaarte van de penalties hangt af van het gevaar dat de overtreder heeft gevormd. Iemand die in de lijn van de bal komt aanrijden mag je niet kruisen, en je mag niet naar zijn stick slaan. Het gaat er namelijk heftig aan toe. In volle galop racen ze het veld over, meppen naar de bal, die vliegt met hoge snelheid langs de andere spelers. De ruiters zijn ontzettend wendbaar op hun paard. Je denkt dat het een onmogelijk onhandig iets is, die bal raken, en ze missen ook regelmatig, maar het wordt snel spannend. Het rode team heeft een Argentijn die aan de lopende band de bal heeft en doelpunten maakt. "Cracking shot by De Estrada!" roept de commentator steeds weer. In de 3e chukka maakt het blauwe team een paar punten en de wedstrijd eindigt met 5-8. De captain van het rode team wordt nog eens voorgesteld als "His Highness Prince Lieutenant Tikh Ismail Ibrahim". Hij gaat even wat stoere rijkunst laten zien. Al galopperend een plat liggende speer van de grond rapen en er een pet mee opprikken. Op het paard staand galopperen, en meer van die truukjes. Dan komt er een groep verklede tulbanden met bagpipes, wordt er wat gemarcheerd, en neemt het rode team de trofee in ontvangst van dezelfde Beierse mevrouw van gisteravond met hetzelfde Beierse accent, ze heet Regine Sixt, een van de sponsors. Ook de beste pony van de wedstrijd wordt geeerd, die heet Tola en moet naar voren komen. Het is al bijna donker als we nog even met het blauwe team op de foto gaan. De verliezers zijn veel echter dan die kinderlijke mannetjes van de red cavalry.