Ontvangst bij Nucleus

Vandaag naar kantoor. Maar eerst speciaal naar een zaakje waar je de traditionele Indiase kleding kunt kopen, want dat is wat je vandaag aan hoort te hebben naar kantoor, omdat er Diwali wordt gevierd. Ik heb al een sari van vorige keer, uit Bangalore, een lap van 6 meter soepele gladde zijde met schitterende gouden weefsels in diep paarsblauwe randen. Die wil ik eigenlijk dragen. Ik moet er dan een kort topje onder hebben en een soort rok, waar je hem invouwt om je middel. Maar dat geeft wat moeilijkheden: ze hebben geen goed zijden topje erbij, dus het feest gaat niet door. Maar het is erg leuk om door de dames helemaal in die lap aangekleed te worden en het is verdraaid elegant. Ik doe toch maar mijn zijden shalwar kamiz (pyama) met de kraaltjes aan die ik ook nog bij me heb.

Bij binnenkomst krijgen we een speciale ontvangst als gasten, en ja! daar is hij dan: ik krijg mijn eerste stip op het voorhoofd! We worden door het hele gebouw rondgeleid en schudden talloze handen (gelukkig ben ik goed in Indiase namen). In deze periode heerst er een speciale sfeer in India door Diwali, te vergelijken met een mix tussen ons Kerst en Oud en Nieuw. Bij Nucleus Software is het hele gebouw is versierd. Er is gisteren een wedstrijd geweest welke afdeling dat het mooiste heeft gedaan. En mooi is het! Op de glanzend witte marmeren vloeren zijn "schilderingen" met bloemblaadjes gemaakt in felle kleuren, waar je vaak de god Ganesh in ziet, de zittende olifant, de god van de voorspoed. Er hangen overal ronde oranje slingers gemaakt van afrikaantjes, waarvan de koppen aan draden zijn geregen. En er zijn kerstlichtjes en veel altaar achtige opstellingen. We zijn op visite bij de grote baas op de directiekamer - Vishnu heet hij - en daarna begint het feest echt. Op de vijfde verdieping is een modeshow, nou ja, meer een catwalk: je wordt vrijwilig gepusht om door een haag Nucleiden (medewerkers van Nucleus) te flaneren onder luid gejuich. Ook Vishnu ontkomt er niet aan, net zo min als wij. Dan gaat iedereen naar buiten, naar het enorme gazon voor de gebouwen. Daar is muziek, en een heleboel feestelijke stalletjes. Maar eerst opent Vishnu het feest, en kondigt ons groepje - Robbert, Sjors, Samira en mijzelf - aan als bijzondere gasten en we moeten naar voren komen. We worden uitgenodigd om met hem officieel de kaarsen aan te steken voor Diwali, en wat ben ik blij dat we allemaal in traditionele kleding zijn nu we zo voor het voetlicht komen!

Alle afdelingen van Nucleus hebben een eigen stalletje, je kunt er tegen inlevering van couponnen de gekste spelletjes doen. Om er maar een paar te noemen: Vissen met een spriet nar een poppetje op de bodem van een ton, geblinddoekt met een knuppel naar een pot slaan die tussen twee palen is opgehangen, nadat je eerst duizelig bent gedraaid. Je partner mag helpen door aanwijzingen, dat wil ik wel eens proberen. Robbert en ik stellen samen een stragie vast en die lukt niet eens zo slecht, ik sta in de goede richting door me te orienteren op de omgevings geluiden, maar als ik denk dat ik niet verder naar voren hoef, hoor ik geen Robbert meer. Er staan wel twintig indiers naast me in mijn oor te toeteren! Ik mep dus mis, en zie later dat ik net een beetje te ver onder de pot ben doorgelopen. Leuk geintje om thuis na te doen, op Koninginnedag voor de deur. Verder kun je roulette spelen, gokken, balletjes gooien, en liederen opdragen aan anderen bij de DJ-stand, onder andere. Het is echt druk en gezellig, iedereen lacht, en ik voel me helemaal thuis. Er is veel lekker eten, ook grappige dingen. "pani puri" (waterbroodje) is een hol, gefrituurd bolletje dat ze in kruidenwater dippen, zodat het vol loopt. Dat stop je in een keer in je mond en als je kauwt ploft het water eruit. Gefrituurde aaradppelboletjes, een vreemd soort ijsjes uit bijzondere ijzeren mallen die ze ter plekke bevriezen, en "djelabia", frituurkrullen met siroop, ik ken ze uit de Arabische wereld onder dezelfde naam. Een ander gebuik is om elkaar kaarten te geven met goede wensen. Een beetje als bij Valentijn, alleen weet je wel van wie ze zijn. Ik krijg er een van Vishnu bezorgd, met de wens dat ik snel goed Hindi zal leren. Het is pas acht uur en al helemaal donker als we met zijn vieren in 1 auto terugrijden naar het hotel, en de plannen voor morgen maken: huizen jagen, administratie regelen, huizen jagen huizen jagen.
Niet alleen het internet gaat hier langzaam.