Huizen jagen

Huizen jagen. De hele dag vandaag. We worden opgepikt bij het Sheraton en rijden met John Thomas naar de wijk Pansheel in Zuid-Delhi. John is een christen, vandaar de afwijkende, Engelse naam, verder is hij door en door Idiaas. Hij vraag en passant of we met hem mee willen naar de kerk zondag. Hij is een gladde, magere en beweeglijke jongen, onberispelijk aangekleed. Ik heb al wat verhalen over hem gehoord en een daarvan is dat hij zich niet aan afspraken houdt en dat je hem honderd keer achterna moet bellen. Maar hij is op tijd.

Het eerste huis is enorm, met een dakterras van twintig bij twintig erbovenop. Je moet denken aan vijf grote slaapkamers, een enorme hal, en een zitkamer met eetkamer achter de schuifdeuren. Als we een paar huizen verder zijn blijkt dat de standaard te zijn voor wat er te huur is. En ook dat iedere slaapkamer een eigen badkamer met ligbad hoort te hebben. En dat er altijd een bedienden verblijf bij zit, met eigen ingang. Maar de keuken plakt in dit huis verschrikkelijk, en er staan gruwelijk smoezelige sofa's overal. Ik ril bij de gedachte om erop te moeten zitten. Het tweede huis is schoon, lekker klein, mooi in een groene wijk, en helaas niet meer vrij. Er wordt al onderhandeld met een serieuze kandidaat. John is erg duidelijk over de markt: hij meent dat je geen huis kunt krijgen en dat de markt helemaal dicht zit. Met andere woorden, vooral nu toehappen. Maar zijn derde en laatste huis is pas vrij over een paar weken. We gaan met hem lunchen in een koffietent, waar ze erg goeie ijskoffie hebben, en hij raadt ons nog even aan bij onze tweede makelaar vanmiddag vooral geen enthousiasme te laten blijken, want dan wordt je bedonderd. Hmm, een dubieus advies. De tweede makelaar heeft wel tien huizen in de aanbieding. Hij kent de markt erg goed, en het beeld verandert geheel. Het ene huis na het andere zien we, en allemaal hebben ze hun plussen en minnen, maar ze zijn allemaal niet verkeerd, en veelal per direkt vrij. Ik let maar vooral op de keukens, en of ze goed schoon zijn. Er springen er twee vooral uit: een mooi groot appartement met veel licht en ruimte in een wijk met veel leven in de buurt met een gloednieuwe en heel luxe keuken, en een andere in een groenere buurt, op de bovenste verdiping van een huis, met een mooie opgang met trapjes en plateautjes tussen de planten door, helemaal tot de voordeur op drie hoog. En boven bij de voordeur is een groot dakterras waar je helemaal blij van wordt, met een marmeren vloer en je kijkt er op uit vanaf de zitkamer, met boomtoppen eromheen. Binnen staan mooie klassieke indiase meubelen, antieke, vooral een van de bedden op hoge poten en enorm bewerkt lijkt me geweldig. Het licht en de sfeer zijn heel goed maar: de keuken is klein en erg simpel en het ligt verder van de centrale markten maar wel veel dichter bij kantoor. De makelaar zet ons af bij Sjors en Samira in Pansheel, en als we het adres noemen zegt hij meteen dat hij daar ook wel drie huizen in de straat heeft. Hun huis is wel groot en mooi, de attractie is het poolbiljart en een groot scherm tv bij een aparte zithoek in het souterrain, maar ik vind het er donker, met maar twee ramen aan de voorkant voor het hele huis. En het souterrain ruikt erg naar kelder. Maar ze zijn er erg blij mee. En ze kunnen er nu in na een heleboel geduw en gezeur met John obver de sleutel, die inderdaad niet betrouwbaar is in dat opzicht. Verder leer ik dat je voor 40 euro per maand iemand in dienst kan nemen die de was, de boodschappen, het koken en schoonmaken voor je doet, en dat je daarom moet letten op het bedienden verblijf. We gaan met zijn allen terug naar het Sheraton om te eten bij het restaurant Bukhara, in het hotel. Het is echt verrukkelijk. Ik ben bepaald geen fervente vleeseter, maar het lamsvlees dat je hier krijgt is zo mals en zacht en zoetig van smaak dat je er niet van af kan blijven. En ook de geroosterde kipstukken en de dal (linzen), ze zijn er hier beroemd om. Ik denk even extra aan Noud, want die houdt heel erg van dit menu: geroosterde en gestoofde beesten. Het is ook leuk om door het raam de koks in de keuken bezig te zien, met spiesen van een meter lang, die ze behendig manipuleren en overgieten met marinade en in de tandoor (kleioven) stoppen. Als ze met hun hoofden wiegen met die hoge koksmutsen op ziet het er extra wiebelend uit. Als Noud er is gaan we hier eten, meteen!