Ja! Eindelijk kan ik hier iets plaatsen.

Helaas loop ik zowat vier dagen achter met het blog. De stukjes zijn getypt, en de plaatjes klaar. Er is veel te melden. Maar ja, dan heb je internet nodig. En de blogsite waar ik alles host is zo traag en de internet verbinding zo slecht dat het niet lukt. Dan maar weinig stukken, die wat langer en saaier zijn, zonder plaatjes. En dat is dan nog mazzel..
Vliegen met KL871, om 11.10. Noud is mijn captain en rijdt me zonder files naar Schiphol, en Tineke komt ook uitzwaaien. Ik heb aardig overgewicht aan bagage, en moet bijbetalen. Dan nog even koffiedrinken en hup naar de gate. Het is niet leuk om te bedenken dat we elkaar zolang niet zien, laten we hopen dat het inderdaad helpt om te skypen met de webcams. Ik zal Noud enorm missen. Ik ga mijn best doen om met Kerst even terug terug te komen, als het niet moeilijk wordt met de trouwerij van Bindya in Bombay. Noud maakt nog een paar snapshots en dan verdwijn ik achter de glazen wandjes.

De vlucht is gerieflijk - ik vlieg dan ook World Business Class met KLM en dat is op zich al een klein feestje. De stoelen zijn meer bedden en je kan met je teen de rug van de stoel voor je niet bereiken als je je best doet. Je hebt een eigen tv-tje met een keur aan films, en krijgt een goed gevulde toilettas, dekentjes, kussentjes, en natuurlijk champagne bij binnenkomst. Terwijl we boven Kabul vliegen geniet ik van grote ravioli met ricotta en walnotenvulling, een cafe creme, en een fijne port met roquefort. Dat laatste is iets wat ik zeker ga missen! Er breekt weer even een soort kindercreche uit als de dames met de bekende Delfts blauwe porselijnen huisjes langskomen op een dienblaadje waar de reizigers er een van mogen kiezen. De een wil er speciaal een uit Amsterdam, de ander wil beslist een klokgeveltje, en ik bemachtig het felbegeerde huis aan het Galgenwater in Leiden met de ellenlange trapgevel. We landen mooi op tijd en daar is dan eindelijk Delhi. De hitte slaat me in het gezicht en er is een grote hal vol wachtenden waar iedereen door een rij ambtelijke hokjes moet. Daar komt een driftig kloppend geluid uit, van stempelende autoriteiten. Maar de meest bijzondere verrassing is toch als je uit de aankomst hal komt. onbeschrijflijke drommen mensen om een cirkelvormig hek, waar je tussendoor in de leegte loopt, allemaal met papiertjes zwaaiend met namen. Gelukkig is de Sheratonman gauw gevonden en rijden we vlot naar het hotel. Bagage naar boven, op het lekkerste bedje van de wereld neerploffen, en eerst van alles de laptop aansluiten!

Na de vlugge indruk op het vliegveld: hitte, drukte en rare geuren is de volgende eigenlijk alleen het hotel. De internet connectie doet het zowaar, en ik kan tot mijn verbazing gewoon over de webcam naar Nederland zwaaien. Dat blijt later een eenmalig gelukje te zijn. Noud heeft een heel gave verrassing voor me: hij heeft op de pier het vliegtuig nagekeken en het authentieke geluidsfragment van de verskeerstoren opgenomen, met de vertrek communicatie voor mijn vlucht KL871. een lange tekst eindigend met "High speed approved, bye bye!"
Er stond daar een hobbyist met een ontvanger. Hij heeft het met foto's en al op mijn happyvpro pagina geplaatst, ik ontdek het pas de volgende dag. Het hotel is erg mooi, spiegelgladde vloeren van marmer, schitterende restaurants, een weelderige tuin om een prachtig zwembad, en de warmte buiten is heerlijk om je heen. Mijn kamer is een suite en de hele verdieping is erg hip en strak vormgegeven, het is pas twee weken geleden ingericht. Als ik hier te lang zit moet ik gaan oppassen dat ik geen prinses op de erwt word. Alles goed en wel, maar ik kijk uit naar een huis, zelf boodschapjes doen, en gewoon een plekje om me te nestelen, hoe eerder hoe beter.