Feesten in de expat scene

Hehe! Eindelijk! Ik heb een Indiase mobiel. Hoef ik niet meer de dure Nederlandse van ING te gebruiken, wat ik in de praktijk natuurlijk dus niet deed. En meteen al een nummer erin gezet van een Nederlandse vrouw - Alexandra - die al 12 jaar in Delhi woont. Ze ontwerpt en exporteert tassen en mode die ze hier laat maken, en kan me alles vertellen over hoe je dat aanpakt.
We ontmoeten haar op kantoor, waar ze Nederlands doceert aan een groepje software ingenieurs die binnenkort naar Nederland worden uitgezonden. We zijn met ons vieren uitgenodigd om jury te spelen bij een paar toneelstukjes die ze bij wijze van laatste examen voor ons hebben gemaakt in het Nederlands. Ze vertellen individueel iets over zichzelf en spelen daarna een restaurant-scene die ze hebben geschreven. De uitspraak blijkt niet makkelijk, maar het is echt verbazend wat ze na tien lessen Nederlands laten zien.
Robbert en ik rijden met Alexandra naar het volgende programmapunt: borrel van de Nederlandse Vereniging in India. We zijn erg vroeg en als er steeds meer Nederlanders binnenstromen is het gewoon bevreemdend, zoveel niet-Indiers bij elkaar. En om Nederlands om je heen te horen. Ze hebben bijna allemaal een villa buiten de stad met tuin en zwembad en echt veel personeel, maar sommigen weten nog verrassend weinig van het Indiase leven. Iemand vertelt dat haar kokkie jarenlang voor Duitsers heeft gewerkt en dat ze eigenlijk altijd westers eet. Iemand anders heeft al 20 jaar in Afrika gewoond en is compleet door de wol geverfd. Weer een ander regelt in zijn functie huizen voor het ambassadepersoneel en heeft na een jaar nog net zoveel moeite met onderhandelen en last met makelaars als wijzelf na twee weken. Met de directeur van Shell India is het interessant praten. Hij woont hier al jaren en kan India goed vergelijken met andere derde-wereld landen waar hij heeft gewoond. Dat geeft interessante discussies op het terrein van cultuur relativisme. Om een uur of negen stroomt het leeg en we worden uitgenodigd voor een ander feest erna.
We rijden in een hele colonne auto's met CD in het nummerbord naar een gebied buiten de stad waar grote landgoederen liggen. De directeur van het internationale autoverhuurbedrijf Sixt - een Nederlander - heeft de hele Nederlandse bende uitgenodigd voor zijn bedrijfsfeest. Aanleiding is dat de Indiase Sixt in no time alle groeirecords heeft gebroken. Sixt India krijgt een award van het moederbedrijf in Beieren, getuige een speech die net vanuit Duitsland wordt uitgesproken op een groot scherm, met een heel zwaar Duits accent door een dame in Beierse jurk.
Het feest is in de tuin van een landhuis. Bij binnenkomst vallen meteen de verschrikkelijk luxe auto's op die tentoongesteld staan. Er lopen talloze bedienden in tulband uniform, er is een groot podium, een band, een groots buffet, versiering en verlichting zijn indrukwekkend, en we hebben rustig tijd om met alle Nederlanders individueel kennis te maken. Het is interessant om een kijkje te hebben in het ambassade leven en vooral om de andere belevingswereld in te voelen van mensen die hier met hun gezin voor onbepaalde tijd wonen. Volgens mijn indruk lijkt hun leven in bepaalde opzichten meer op het leven thuis dan ons leven hier. Alles is veel beter voor hen geregeld, ze richten zich voor onbepaalde tijd veel definitiever in, al was het maar omdat er containers spullen uit Holland mee mogen. Ze kunnen zich op de langere termijn orienteren. We krijgen tips over huizen zoeken, over prijzen, jurken winkels, en over de andere hier verblijvende Nederlanders en de plaatselijke roddels...Er worden veel visitekaartjes uitgewisseld, we hebben met de Sixt-baas een deal om auto's met goeie Engels sprekende chauffeurs te regelen, we zijn uitgenodigd voor nog meer feestjes, barbecues, etentjes en morgen is er een polowedstrijd waar we de directeur van het biermerk Kingfisher ontmoeten. Kortom, we zijn een stap verder in de Delhi expat scene.