Weer polo

Na het feestje van gisteren is het maar goed dat zondags polo pas om een uur of twee begint. Dus op mijn gemak douchen- harenwassen- stippeljurk- pumps-aan en met de taxi naar de Jaipur Pologround. De taxi zet me helemaal aan het begin af dus ik moet nog een paarhonderd meter zandweg tot aan de eigenlijke ingang. Er stopt een auto naast me. Ze vragen of ik wil meerijden en ik stap in. Achter het stuur zit een lange blonde Kirsten-met-paardenstaart van de Duitse ambassade. Ze woont al vijf jaar in New Delhi en gaat over enkele weken terug naar Berlijn. Ernaast zit de kleine bijehandte Indiase kletskous Roshna, die heel snel en goed en vooral veel Engels spreekt. Een mooi stel.
Hele rijen paarden staan bij de ingang, ze krijgen ingevlochten staarten voor de wedstrijd. In de hoofdtent staat Chetan Seth als een veldheer belangrijk te praten met dito vrienden, onafscheidelijke Havana sigaar in de hand. Ik neem plaats en kom terecht naast de eigenaar van Polygoon Pictures India met een Dr.'s titel op zijn kaartje, dat hij vrijwel direct aan me presenteert. Je vraagt je af wat zo'n titel hier vertegenwoordigt. Maar ja, ook in Nederland kun je met schoolse onderzoekjes een eind komen.
Als hij vraagt wat mijn husband doet schep ik even lekker op over Noud's digitale televisiechippen uitvinders prestaties. Hij wil hem heel graag ontmoeten want daar heeft hij als filmman ook nog een business idee over.
De "Havana Cavalry Gold Cup 2006" voltrekt zich onder een blauwe hemel en is een spannende wedstrijd tussen een sigaren-gesponsord team en een bier-gesponsord team. De beker is dan ook imposant maar wel scheef. Halverwege de wedstrijd rijden er twee staatsie auto's met vlaggetjes voor ons het veld op en daar komen de ambassadeur van Cuba en een paar ministers uit. Hoog bezoek. De perskliek is dan ook indrukwekkend.

Na het traditionele bagpipe blazen en stuntrijden (in galop speer oppakken en meteen erna een pet opprikken van het gras) en de prijsuitreiking is er een besloten feest met high-tea en daar kan ik de andere gasten eens echt ontmoeten. Ik praat een poosje heel leuk met de vrouw van de Cubaanse ambassadeur, die er schitterend uitziet met een cyclaam roze shawl. De polowereld is een sjiek gebeuren en ik spreek dan ook de gastheer van gisteren en wat van zijn posh gasten opnieuw. Het eten is lekker, de champagne ook! Uiteindelijk raak ik in gesprek met een van de polo heren, een jongen van rond de dertig van goede familie die maar wat graag mijn nummer wil om me uit te nodigen voor de besloten after-party. Van mijn Indiase telefoon maakt me dat niet uit voor die paar maanden, dus welja. Alexandra is er inmiddels ook met Irena die ik gisteren leerde kennen. Die vinden een link voor de afterparty ook wel een plus. Meneer stelt zich voor als Captain Sorub Saudi, heeft 30 paarden en leidt een regiment van de 61e Cavalerie in Jaipur. Ik stel me dat even voor, voeg daarbij de Indiase stalknechten ratio, en krijg meteen middeleeuwse beelden voor ogen. Wat een gek land is dit eigenlijk! De Captain doet aan polo en schoonspringen en vertelt mooie verhalen over hoe hij met zijn mannen de Himalaya's heeft getrotseerd, en dat lauwe thee goed is tegen bevroren voeten. Het kasten systeem is hier naar twee kanten nog steeds werkend, al is het bij wet afgeschaft, en hier heb ik duidelijk te maken met de bovenkant. Maar het gezelligst wordt het met mijn twee auto-vriendinnen van het eerste uur. We lachen heel wat af. Ze geven me een lift naar huis en ik ben onder de indruk van de rijkunst van Kirsten, die op het eerste gezicht wat mutsig overkwam. Na drie maanden deed haar chauffeur vervelend dus ze heeft hem resoluut de laan uitgestuurd en is zelf gaan rijden. Dat durft hier haast niemand! En hoe! Ze passeert in de chaos alles en iedereen, is behendig en vlug met haar dikke BMW, en als er een troepje zeur-mannetjes bij het hek geld komt vragen stuift ze er gewoon tussendoor. Petje af! Volgende week gaan we met zijn drieeen iets ondernemen.