Cursus

En dan is er de introductiecursus voor de nieuwe medewerkers van Nucleus. Op de eerste dag kom ik veel te laat binnen omdat de chauffeur het adres niet kan vinden en we een tour door Noida maken van een half uur. Ik word door de bewaking de klas in gebracht en vijfentwintig gezichten staren me ongeneerd aan. Voor het bord staat een imposante Sikh met tulband met een zwaar accent te vertellen over "the Nucleus Way". Dat je best kritiek mag hebben op een meerdere als je denkt dat je een beter idee hebt, dat je moet samenwerken, dat het werk geen individueel wedstrijdje is....dat het erom gaat of iets met kwaliteit en werkend wordt opgeleverd en niet om je van het eigen taakje af te maken. Wel precies de dingen die je in dit land makkelijk ziet fout gaan. De tweede les gaat over "Buzznuzz Eduket" en wordt gegeven door de Indiase variant van de hoofpersoon uit de serie Absolutely Fabulous, zelfs in haar dwingende "HMMM?" na een vraag. Hoe kleed je je, hmmm?? (dia's van mannen in pak en dames in mantelpakje). Hoe doe je aan de telefoon? (vriendelijk praten, telefoonnummer l a n g z a a m opsommen bij voicemails) Hoe geef je een hand? (drie seconden vasthouden, ook de vrouwen een hand geven) Maar wat geen Indier doet is zijn naam zeggen aan de telefoon, je hoort altijd een wat ongeinteresseerd "hullo"-gemompel. Weinig professioneel natuurlijk. Maar daarover niets op haar checklist.
Geleidelijk aan door de week worden de sessies meer inhoudelijk. Inleidingen over de verschillende Business Units, wie de klanten zijn, hoe de Nucleus software functioneel werkt ("Data is evellible herr"). Ik leer enorm veel meer over hoe een bank werkt, want dat is wat Nucleus maakt: software voor de harde bankiersprocessen in de backoffice. En ze doen dat goed ook: het bedrijf loopt als een speer en de grote banken stappen erop over.
De cursus neemt een onverwachte wending als ik ze in het Hindi een voor een vraag hoe hun naam is en we een keer samen hebben geluncht. Met mij in de rol van vraagbaak ontstaat de tot nu toe stelselmatig ontbrekende interactie in de klas. "Noem eens een beroemde Nederlandse popster?" Hoeveel kost een motorfiets in Nederland? Hoe hoog is jullie inkomstenbelasting? Woon je nog bij je ouders? Niet eens zo vreemd dat ze die vragen hebben want ik heb in Delhi in zes weken misschien drie vier buitenlanders gezien op straat, ik snap dat ze de kans willen grijpen. "Wat is jullie beste exportproduct?" Ben je hier alleen? Wat voor baan heb je thuis? Wat eten jullie daar? (Ongeloof en hilariteit bij de vraag of we echt varken eten) Welke talen spreek je? Ik zit achterom op mijn stoel en er zitten er zes op de rij achter me te vuren. Ik kan de vragen nauwelijks bijhouden en voel me nogal een schooljuf als ik kort wat achtergronden geef.
Maar het juffrouwschap kan erger. Ankor heeft bij het voorstelrondje in de klas al overdadig het woord gevoerd want hij is dichter en houdt van taal, zegt hij. Hij gaat hier in de programmeurshoek aan de slag. Hij is meteen alert als hij de taal Duits hoort noemen, daar wil hij meer van weten. De volgende dag heeft hij een schoolboek bij zich, helemaal beduimeld en zwart van Delhi-stof, "Deutsch als Fremdsprache". Een goedkope Indiase nep-editie op krantenpapier. Ik krijg acuut tweede-klas-gymnasium-visioenen, wij hadden ook dat boek! Op zijn verzoek doe ik in de vrije middagpauze een lesje Duits uit de losse pols voor het bord: "Guten Tag, Herr Singh, wie geht es Ihnen?" De klas loopt geleidelijk weer vol voor het middagprogramma maar de nieuwkomers doen geconcentreerd mee. Voor ik het weet is d grap een echte les geworden en ik een echte docent die beurten geeft. "Guten Tag Frau Prasad, guten Tag Herr Lakshminarajanan!" Maar hoe leg je nou aan een stel Indiers de Duitse uitspraak uit op een manier die ze onthouden? Ik zet mijn joker in en die werkt fantastisch.. de Engelse notatie.
Eegkh beenn frowe Zeedurss. Veeh gate ess eeh-nenn? Beess moargenn! Dung-keh! Oont awe-f veedur-zeyhn!